- ос
- I[آس]санги гирде, ки ғалларо ба воситаи он орд мекунанд; ин санг агар бо қуввати об кор кунад, «осиё» ё «осиёб»; агар бо қувваи даст кор кунад, «дастос» мегӯяндII[آس]кит., зоол. ҷонвари сафедранге, ки нӯги думаш сиёҳ аст ва аз пӯсту мӯи он пӯстин медӯзанд, қоқумIII[آس]кит., бот. дарахтест ҳамешасабз, ки баландтар аз анор буда, баргу гулаш хушбӯст, дар тиб ҳамчун даво кор фармуда мешавад, мӯрд, ранд, исморIV[آس]кит1. қабр2. ёр, соҳиб3. хокистаре, ки дар оташдон боқӣ монда аст4. нишона; нишона ва аломатҳои иморат ва ободӣV[آس]кит1. тирандози моҳир, камонвар2. камон, силоҳи тирандозӣVI[آس]кит. номи қавми эронии сокини Қафқози Марказӣ, ки ҳамчунин бо номҳои ирун, эсҳо ва осетҳо маълуманд
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.